Ölüm elinde değil, hakikate gelinmeli,
Ölümü beklemeden, ALLÂH(c. c.) ’ı birlemeli…
Canımız alınacak, belki de güzellikle,
Ruhumuz içimizden, belki de azap ile…
Gâfil korktu ve kaçtı, şiddetle sarsılacak,
Alçaltıcı, yakıcı, azapla yakılacak…
Ruhu acı ile sökülür, canı içinden çıkar,
Tövbe etmeyi ister, tövbe kabul edilmez...
Boyutlar değiştirir, Dünya’yı terk ederiz,
Manevi değerleri, artık kabulleniriz…
Etrafta ağlayanlar, seni anlamayacak,
Mümin’ce öldü isen, ölüm rahat olacak…
(1999)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 26.5.2011 19:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!