Ölüm'e methiye Şiiri - Elisanın Günlüğü

Zamana yenik düşenler şimdi mezarlıkta
Hepsi eşsizdi
Kendi hikayelerin de kahraman
Dünya dönerken, durduracak kadar asiydiler
Bir o kadar savaşçı

Yaşamın hikayesini kendi hayatlarıyla yazdılar
Şimdiler de sessizliğin sesi kuru gürültü
Asla vazgeçilmeyenlerin yurdu
Herkesin soluklandığı tek durak
Tek düşman vardı savaşların da
Kendilerine çarpan cesetler ordusu
İnsan ölümde yaşar
Ölümle uyanır
Hiçliğin ortasında çalkalanır hırslarıyla
Arzuları arş'a değer
Olduğu an' ın kalbinden uzak
Yaşar gider dünya gailesi boynunu eğerken
Ölüm de uyanır
Ve unutur yaşamak ne imiş
Uyur uyanık iken
Uyanmaz dünyadan giderken
Ve gerçeği ölüme giderken........
Şimdilerde buralar sessiz
Zamandı oysa hayatlarından kayıp giden