-Ölüm Düşünceleri (iki şiir)

KALBİMDE PATLAYAN BOMBA

kalbimde patlayan bomba
her şeyi daha parçalanırken gördüm
o an dondu sanki herşey
gösterildi bana senin-benim encamım
daha senin ve benim parçalarım
çarpmadan duvarlara
saçılmadan yollara
sonsuz gibi genişleyen o anda

tarifsiz acıların içine itildiğini gördüm senin
vücuduna bağladığın bombanın her zerresi
bir dev ejderha nefesi kesilip
yakarken ayrı ayrı hücrelerini

daha parçaların düşmeden savrulduğu yere
herşey oldu bile
her bir parçanı bir cehennem bekliyordu
iştiyakla yutmak için alev diliyle
daha kötüsü vardı
o an anlamıştın içine düştüğün sonzus azabı
ve faydasız pişmanlığı

ben ise seninle birlikte savrulurken hücrelerim
patlamanın şiddetiyle
sen de gördün biliyorsun
Rabbimin melekleri benim hücrelerimi
daha düşmeden yere ayırdılar senin habis cesedinden
mahir elleriyle ve ruhum andan kısa bir an içinde
sarılıverdi misk kokulu cennet ipeklerine
daha acı ulaşmadan benliğime
uzayıveren o an içinde olup bitti herşey
senle ben ayrılıverdik biliyorsun

beni üzen tek şey vardı
geride bıraktığım yarım işlerim ve
bir milletin ağlaması peşimden
yakınlarım ne olacaktı
bunlardı kaygılanma sebeblerim

'korkma onlar için dedi melekler
onların da sahibidir senin sahibin
kaygılanma, gözlerin kalmasın arkada
son bir kez bak onlara
onlar vadeleri gelince gelecekler yanına
son bir kez bak onlara ve işte
onları beklerken kalacağın ebedi yerin'

'işte seni bekleyen cennet bahçesi
işte nur tılsımlı mekanın
misk kokulu cennet ipekleri
gülümseyen yüzleri nedimelerin'

bitti bir anda acı ve burukluğum
kaygılarım tasalarım dünyaya dair
çoluk çocuğuma ana babaya
arkadaşa dosta dair
nail olduğum nimetler öyle güzel ki
neredeyse bana iyilik ettiğin için ey katil
sana teşekkür edeceğim bilmesem lanetli olduğunu

istemediğin bir sonuç çıktı görüyorsun
kendinin katili benim sebeb-i selametimsin..

MEZARIMIN ÖNÜNDE BEN

daha doğuştan kanserli
başım öne eğik
mezarımın kapısındayım

eğer bana sorarlarsa
yaşadığım çağa dair
sonsuzluk diyarında
ne diyeceğimi düşünmekteyim

'sesim çıkmadı' mı desem
'duyuramadım cellatlara
öldürmenin gereksizliğini
bombaların boşa patladığını
duyuramadım sağır kulaklarına'

'zaten ölümle ma'lüldüm ben
katle değer miydi' diyemedim
'üç gün fazla yaşasam ne
ne değişir şimdi ölsem'
diyemedim

ve hangi yöne kaçsam
ayaklarım kana değdi
her yer kan denizi
bomba sesiydi

bir adım kala mezarıma
bir kaç nefes daha
nasibimi bitireyim
ve sonra ebedi yerimdeyim

fakat o ses de ne
namlusunu terkeden bir merminin
canhıraş çığlığı mı
dağılan bir bombanın
ensemde vınlayışı mı
işte boş bir çaba daha
anlatamadım onlara
ölüm benim ikiz kardeşim