Ölüm Döşeği... Şiiri - Şener Durmuş

ne zaman bir türkünün ezgisinde ağlasam
bil ki seni düşlüyorum
yaşamın altüst olduğu bir anda
adını umut koyup sevgilinin
yeniden hayata dönüyorum
_______________________________________
gökyüzü oluyorum bazen
damla damla yağıyorum gözyaşıyla
tükeniyorum sonu olmayan bir gecede
kadehlere küfrediyorum
seni bana unutturan şarap şisesinden
bir intihar düşünürken
geliyorsun aklıma çıldırmamak için
uzanıyorum ölüm döşeğine...
________________________________________
bilmem nasıl unutulur
gecenin en karanlık anı
yıldızların hepsinin sönük oldugu bir anda
gözlerinde ay ışığı görüyorum...
ya sen fazlasın bu dünyada
ya da ben seninle eksik kalıyorum
bırak duygularım dökülsün dizelere
nasıl olsa sana yazıyorum hepsini...
________________________________________
ŞENER DURMUŞ- SEYRANTEPE
18 NİSAN 2007- 17:46