Ölüm Döşeği

Bir yumruk gibi,
Suratıma çarparken sözlerin.
Neden kal der gibi,
Bakıyordu bana gözlerin.
Anlayamadım.
Başka birine aitken yüreğin,
Neden bana hep,
İyi ki varsın,
Yanımda ol dedin.
Anlayamadım.
Bir Yusufçuk misali,
Çevrende pervane iken,
Şimdi gidiyorum hayatından,
Gözlerimden yaşlar dökerken.
Artık tatlı bir anısın sadece,
Sadece hatırlanacaksın, şiirlerde.
Geçtiğim yerlerde,
Senin kokunu almayacağım.
Her gece sarhoş olup,
Sabaha kadar adını anmayacağım.
Sol yanım şimdi boş ise,
Hepsi senin sayende.
Aylardır başım yastık görmemişse,
Hepsi senin sayende.
Şişeler ardı ardına devrilmişse,
Hepsi senin sayende.
Şimdi küsmüşsem aşka, sevgiye,
Hepsi senin sayende.
Ben çıkıp gidiyorum artık hayatından,
Bir daha beni hiç göremeyeceksin.
Bu dünyadaki herkes seni sevse de,
Bir daha asla böyle sevilmeyeceksin.
Hep bir boşluk olacağım,
Aklının bir köşesinde.
Son sözün ben olacağım,
Ölüm döşeğinde.