Ölüm Dirilişi Şiiri - Yiğit Afşin

sanadır eyvallahım her dem;
sanadır şekil şekil ey yar…

Bilmem ki nesi var şu yavan gecemin.
Körkütük soluk salıver ölgün yüreğe…
Bırak bende kalsın yetim gelmezliğin;
Bir nazlı kuş uçur,süzülüver düşlerime…

Bir ömür koymak uğruna biten hergün;
Yaşatmak saltanatını bin ömür borcunda…
Dalıp da düşlerine günde beş öğün,
Gecende ağartmak şafağı yağmur kokusunda.

Çekip de hallerini en umman rüyalara,
Suda dağılır gibi seyretmek saçlarını…
Doymadan seyrine,doymadan tadına,
Tel tel dağıtmak rüzgara o derin raksını…

Yol diye tutturup çehrenin hoyrat nazını,
Kaybolmak kıvrımların çıkmaz sokağında…
Gül renginin tadında keyfedip hazzını;
En taze gülüşleri işlemek dudaklarına…

Türkülerle işleyip divaneliğin onmaz sabrını,
Sürgün yazılmak vaktinin en doymazına…
Ölüm dirilişinde yeşertiyorum kavuşmaları,
Ey sevgili! Sana aşklanıyorum baştan başa…!