Korkunun gerçek adıdır, ümitsizlik,
Önce çekilir sesler kulaklardan,
Son görüntüler silinir de o gözlerden,
Hissetmek bilinmez bir kavram olur…
Ne sevgili ne kardeş, biçare kalırlar,
Ümitsizliğin, seni kollarına aldığında;
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
