Ölüm Dediğin Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Ölünce gidilir sonsuz bir yola
Çat kapı çalıyor ölüm dediğin
Üç günlük dünyada bir ömür mola
Olsada geliyor ölüm dediğin.

Ölenleri görmemişsin besbelli
İster onbeşlik ol istersen elli
Vaktide bellidir zamanı belli
Sanma teğet geçer ölüm dediğin

Cennet bellemezsen yalan dünyanı
Tazele tevhitle hüsn-ü imanı
O naçiz bendende o tatlı canı
Ansızın alıyor ölüm dediğin

Güneş doğar sabahların üstüne
Mekruh düşmüş mübahların üstüne
Sessizlikle eyvahların üstüne
Birden çıka gelir ölüm dediğin

Ruhlara yok açar her gelen ölüm
Sonsuzluğa çıkar dört yandan yolun
Ne aklın direnir el ayak kolun
Ameline sığar ölüm dediğin

Dünya bir meyhane binlerce kulaç
Sana desemki şu meyhaneden kaç
Allâh derde deva kul ona muhtaç
Hesaba götürür ölüm dediğin.

Kendine işkence ettirme nefse
İnsan yüce varlık ne kadar safsa
İyi kullarına Allâh tarafsa
Yağdan kıl çektirir ölüm dediğin.

Hor görme garibi beni hor görme
Apaçık hakikat ama kör görme
Ümüğünü sıkar ölüm zor görme
Saniyelik nefes ölüm dediğin.

İhtiras seline kapılan ey kul
Hayat dediğimiz hakiki okul
Doğumdan ölüme kaç adımlık yol
Her gün bekleyiştir ölüm dediğin

Aklı evvel güruh geç uyanıyor
Âlem Allâh diyor hiç duyamıyor
Rüyada doyanlar aç uyanıyor
Boy ölçüsü alır ölüm dediğin

Dünyanın varına mâlik sahip ol
İster Padişah ol ister hakim ol
Akıbet değişmez kim olursan ol
Acı tatlı gülüş ölüm dediğin

İnsanın özeti hayır ve şerde
Gerçekle arana koyarsan perde
Elinden tutulmaz kalırsın yerde
Sanki vakii olur ölüm dediğin

Sezai'm aldanma dünya köşküne
Vallahi düşersin bir gün müşküle
Düşün taşın aklet! Allâh aşkına
Geliyor gelmekte ölüm dediğin.