Gün gelecek buz gibi sabahlara uyanacaksın.
Mevsim yaz olsa da ısınamayacaksın.
Bedenin yorgun,bedenin senden vazgeçmiş olacak.
Bedenin,ruhunun çıplaklığını yüzüne vuracak.
Utanacaksın...
Ruhun seni yoklayacak, senden eser bulamayacak.
Kahrolacaksın...
Zamanın geçip gittiğini işte o vakit anlayacaksın.
Yakalama çabalarının suya yazı yazmak kadar zor olduğunu görüp,
Kolun kanadın kalkmayacak.
Hiç bir iş yapmak gelmeyecek içinden.
Yalın ayak düşeceksin yollara.
Özlemlerin içinde kaybolacaksın.
Derin derin ahlar düşecek çıplak yüreğinden.
Üstünü örtecek bahane bulamayacaksın.
Sokak taşlarına dökülecek isyanların.
Susturamayacaksın...
Gün gelecek buz gibi sabahlara uyanacaksın.
Bir sahil kasabası yaralarını sarar ümidiyle,
Kaçacaksın...
Uzaklaşırsan düzelirsin sanacaksın.
Oysa dalgalar sesimi hatırlatacak.
Denize vurgun martılar,sevdamı.
Bakışlarına dolan maviler "ben" olacak.
Hatanı yüzüne yüzüne vuracak.
Yani,ardında bıraktığının kalabalığında,yalnızlıktan boğulacaksın.
Gün gelecek buz gibi sabahlara uyanacaksın.
Bir yaşanmışlıklarını düşüneceksin, bir de yaşayamadıklarını.
Neler neler kaybettiğinin farkına varacaksın.
Yaşadığını sandığın hayatın nefes almaktan ibaret olduğunu anlayıp,
Gecene düşen rüya kırıntılarına sarılacaksın.
Gün gelecek bu gibi sabahlara uyanacaksın.
Yatağının soğukluğu hesap soracak senden.
Çocuksu gülüşlerimi hatırlasan da ısınamayacaksın.
Ömrüne sunduğum lütfun aydınlığını güneşte dahi bulamayacaksın.
Dokuduğun her nesne,çevrendeki her insan yavan gelecek.
Dünleri ertelediğin gibi erteleyecek yarınların olmadığını anlayacaksın.
İsyanlar düşecek çıplak ayaklarına ama,
Son pişmanlığın fayda etmediğini anlayacaksın...
Gün gelecek bu gibi sabahlara dahi uyanamayacaksın...
Sonra kendi kendime dedim ki:
_Bir gün birisi gelecek ve seni öyle bir saracak ki;
kapanmaz sandığın tüm yaralar sırra kadem basacak . . .
Kayıt Tarihi : 12.12.2014 11:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
düşüncesiz prens
