Neçə ildir xəstəlikdən
Əzab çəkirdin, bacım.
Əllərinlə nəm torpağa,
Ümid əkirdin, bacım.
Neynəyək ki göyərmədi
Əkdiyin o toxumlar.
Sən demə bu xəstəliyin
Axırında ölüm var.
Ölüm adlı o zalımın
Bir damla insafı yox.
Soruşmadı bir halını,
Qədərin heç safı yox.
Cənnət adlı məmləkətə,
Güzarın düşüb artıq.
Ölüm dolar qana-ətə,
Dərdlə öpüşüb artıq.
Bir bax, kiritmək olmayır,
Bəyaz saçlı ananı.
Neçə ildə sənin kimi
Od-alova yananı
.
Boynubükük övladların,
Gözlərində qəm-kədər.
Demə xoşbəxtliyin sonu
Olacaq belə hədər.
Gözü dolub qardaşının,
Nalə çəkir bacılar.
Bir gör ömür sirdaşını,
Çəkilməzdir acılar.
Sənin vaxtsız gedişinə
Qohum-qardaş, dost yanır.
Bu dünyanın gərdişi nə,
Sonunda ölüm dayanır.
Bu, Tanrının yazısıdır,
Həkim daha neynəsin?
Allah versin o dünyanı,
Ruhunu şad eyləsin.
29.!2.2017
Kayıt Tarihi : 30.4.2018 07:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!