Ölüm Daha Kolay İstanbul Şiiri - İlhan U ...

Düşünüyorum İstanbul,seni düşünüyorum.
Beykoz’daki midyeciyi,sahili,Haliç'teki panjurları denize açılan gemiyi
Gözlerini düşünüyorum,sabahları kaybolan gözlerini;
Yıldızlarını düşünüyorum.
Gelirsem sahilden denize tükürüp,
Sahildeki balıkçıda gözlerimle sahili yemeyi istiyorum.
Aç kollarını ben geliyorum şehirlerin tanrısı.
Gelir gelmezde boğazına sarıyorum; henüz Anadolu Yakasındayken elim.
Ellerimde çocukluğumdan kalma sevinçlerim;
Ebem kuşağında yitirdiğim uçurtmam,
Anılara terk ettiğim kısa pantolonum,
Daha dokuzumdayken benden sinsice aldığın; aşkım Cemilemle geliyorum.
Bekle beni İstanbul.
Gözlerimde varoşların ışıkları; bir damla yaş gibi
Sokaklarını aydınlatmaya,kaldırımlarını yıkamaya geliyorum.
Taksimde yürüyorum,
Aşıklara dalıyor gözlerim
Karanlığa ekmek batırıyorlar ve gözleri aşk ve sevda içinde.
Ayyaşlara soruyorum adreslerini,
Geride bıraktığım metal dünyamı,
Toprağımda uyuyan çınarımı; dedemi,düşünüyorum.
Ama içimde biriken özlemin hasreti(ki bu hasret yıllardır içimde ve sana duyulur)
Eksi kutbu oluyor yüreğimin.
Çekiyorsun beni İstanbul çekiyorsun.
Galata köprüsündeki mızıkacı geceni çalıyor,
Notalarındaki tozlanmış ezgi
Beyoğlu’nda gezen adamın saçlarına karlar yağdırıyor.
Ve o sakalı şehri süpüren Rum Patriği,
Bizans’tan kalma acılar bırakıyor Üsküdar semalarına.
Sen değimlisin İstanbul sen,
Şairlerin gözlerinde ıslanan mısra,
Sen değimlisin; şarkılarda gezen ayak sesi,
Sen değimlisin; fatihin kollarında devirler doğuran kadın?
Ki yine sensin,henüz dokuzundayken oyuncağımı yutan balık.
Bakıyorum dalgalarına,
İnsanların başına umut bırakan kırlangıçlarını,
Geceye,çığlığıyla vokal yaptıran martılarını,
Sahile başını veren geminin ışığını görüyorum.
Özlüyorum İstanbul seni özlüyorum.
Bilirim daha girer girmez;
Rum Sokağın'da vuracaklar,
Kanım denize kırmızı çalacak biraz.
Aç kalacağım,
Hasretine ekmek banacağım memleketin,
Yeşilimtırak yosunundan şarkı yapacağım,
Şiirini yazacağım sonra ağlayışlarının İstanbul
Ama gelmezsem bu karanlık gecede katilin olacağım.
Gezeceğim Beşiktaş’ta,
Üsküdar’a giderken birden yağmur alacak seni
Eğilip katibimin eteğinden öpeceğim.
Boğaza inip hayata olta atacağım
Son paramla simit alıp martılara satacağım,bir çığlık fiyatına.
Aç kollarını İstanbul ben geliyorum.
Tenim Anadolu kokar biraz,
Nasibimse ellerinde ölmek;
Kanımda o zaman Fırat gibi akar İstanbul.
Hastretim gecene,güneşine
Eğilip boğazından öpmeye;
Ki öyle bir hasrete bulaştım ki
Hiç koklamadım seni kör olmuş bir gecede,
Güneş kavurken saçları ellerinde üşümedi ellerim,
Hiç değmedi tenine tenim.
Bekle beni karanlığı ışığından aydınlık şehir.
Geleceğim bir elim Asya'da bir elim aAvrupa'nın memesinde,
Bir çay içeceğim boğazda.
Köprüde sabahlayacağım o gece,
Sabah rüzgarları şişeleri yuvarlayacak denize,
Marmara'da söndüreceğim sigaramı.
Çılgın uyanacağım o sabah,
Gidip Kız Kulesindeki kızı kaçırıp Adalara dalacağım.
Adalar'daki fesleğeneri yakacağım.
Sonra adalar yanacak polis beni soracak.
Bense Karaköy'e inecekbir meyhanede saklanağım,
Karaköy Meydanı'nda 1.Justinionus'un gözleri volta atıyor olacak,
Ve bizanslı keşişler ayinlerinde denizi okşayacaklar.
Oturup bir şişe birada,
Merzifonlu Kara Mustafa'nın mescidini yeniden yaratacağım.
Boğazıma kadar sarhoş olacağım,
Nordten Hanını taşlayacağım gözlerimle,
Cemilemi düşünüp ağlıyacağım.
Sonra kızacağım sana,
Basacak küfrümü yakana yapışacağım.
Cemilemi cemilemi haykıracağım.
Boğazına yapışıp ouncağımı isteyeceğim.
Ey istanbul ne yaptın be,
Nestedin benim minicik çocuk yüreğimden,
Ki çıkarın vardı da aldın hayatımı benden.
Senki büyük şehir avrupada gözlerin,
Ayakların asyanın tozunu süpürür
Senki uygarlıkların uygarı
Ne yaptın be istanbul.
Seni düşünüyorum istanbul seni,
Elimde 60lık brovlik gözlerime kan bulaşmış,
Ki biliyorum tetiğe basmak(şehirler hep kazanır demişti birileri) ,
Seni yenmekten kolay istanbul.