Ölüm Çukuru / Maden Emekçileri

Ölüm Çukuru / Maden Emekçiler
Derinlere inen yollar
Yeraltının karanlığında kaybolan umutlar
Sesler yankılar içinde kaybolur
Toprağın derinliklerinden gelen fısıldamalar
Köleliktir yorgunluktur
Ve hayatta kalma savaşıdır

Dumanla kararmış gözler
Nefes almak bir çığlık arzusudur
Ama o kara toprak
Gözlerini her gün daha çok yutar
Maden içlerinde kaybolan hayaller
Birbirine karışan toz
Her adımda yavaşça yok olur

Işık orada bilmediğimiz bir dünya
Sonsuz karanlıkta kömürle kirlenmiş bir yaşam
Ve yukarıda güneş hala parlıyor
Ama burası göğün altı değil
Burası bir başka cehennemdir
Cehennemden de öte ölüm çukuru

Fakat her yeni gün
O derin kuyularda yeniden doğar
Her adım bir hayalin peşinden sürükler
Ve bir an daha madenin hapsinde
Bir özgürlük mücadelesi verilir
Özgürlük masalı yaşanır

Derinlere inen yol bir çile sarmalı
Bu toprağın kirli hali
O kadar derin ve karanlık
Bir kalp sızlar başka bir dünya arar
Ve her adım bir sözdür
Yoksul olmanın ortak olmanın acısıdır

Zincirler gibi sıkı
Ama bir hayal var orada
Bütün bu karanlık içinde bir ortak ses
Köleliğin yalnızlığından gelen bir öykü
Her adımda büyür
Her darbede madenci olmanın anlamı

Her toprak parçasında bir iz
Biri gelir biri gider
Ve her kazma darbesiyle
İçimizde bir yanardağ patlar
Fakat kimse duymaz
Çünkü biz madenin içinde yok oluruz
Bir ortaklaşa ölümün parçası

Ve burada her nefes bir dua
Toprağa karanlığa
Bir zamanlar bir umudu taşıyan
Ve şimdi bir adım daha ileriye giden
Her maden işçisi
Bir mücadele içinde
Madenin kalbinde kaybolur

KUL Ortak der ama unutma
Bir yoldur
Ve bu yolda her adımda
Bir özgürlük bir ışık
Ve en derin kuyularda bile
Bir yankı kalır
Her maden işçinin ortak isyanıdır

KUL ORTAK