Bir oyundu hayat
Çiçekti ,ellerini bağladığında
Minik gövdesi üstüne,
Kağıtdan kayıklar yüzdürdüğü
Denizler onundu,
Misketlerinden daha parlak değildi
Yıldızlar gökyüzünde,
Oysa ayağı yere değmediğinde
Tüm sandalyeler yüksek,
Soğuk su eklenmemiş
Tüm çaylar sıcaktı...
Çocuktu o..
Her adımı oyun,
Her tuttuğu oyuncak
Kara nefeslerin payladığı
Ölüm
Neresine sığardı,
Kapayınca gözlerini
Sızılı bir gece içinde
Olsa olsa köröbeydi,
Attığı sessiz çığlık ondandı...
Yakalasa bitecekti
Korkulu derin acı
Tutabilse...
Annesinin ellerini...
21.11.2021/ANKARA
Serpil Taşyürek
Kayıt Tarihi : 22.11.2021 09:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gün geçmiyor ki bir çocuk,kadın acımazıca katlediliyor ... Yürekler yangın yeri ...
İbrahim hocam ne yazık ki bu gerçekleri değiştirmiyoruz.
Çok teşekkür ederim değerli katkınız için var olun.Saygı ve selamlar sunuyorum
Nasıl yan yana gelir, bu iki sözcük!
Yakışır mı?
Henüz "hayatının başında..."
Adı yarın olan, "gelecek nesil" dediğimiz, o çocuğa, çocuklarımıza nasıl kıyılır,
Kimdir bu "İNSANLIK BOZMALARI!"
Sinirler kaldırmıyor artık...
Şu "kadına", çocuğa kalkan elleri duymak istemiyorum, istemiyoruz!
Artık kılını kıpırdatsın şu "yetkili/etkili" kişiler!
Şahsa özel değil, topluma düzen, insan için...
Lütfen!
Çok acıdı içim Serpil Hanım..
Duyarlı şahsınızı kutlarım....
Değerli hocam toplumun kirli yüzü iyice ortaya döküldü..
Çok ta insan gibi insan barındırmıyor toplumumuz.Tabi çok etkenleri var.
Ama gerçek bu malesef..
Ne yapmalı asıl olan..
Çok teşekkür ederim ederim tüm duyarlılığınıza.
Saygı ve selamlarımı sunuyorum..
TÜM YORUMLAR (2)