Ölüm çağrısıdır dem Şiiri - Kenan Faik

Öyküsünü yazdığın değil sazlıklar
Geceye serenad yaptığı gibi değil kurbağaların
Ay ışığında kalamazsın hep
Bulutlar girer karakedi gibi
Aşkların arasına.
Rüzgarın savurduğu bir yapraktan ötesi gibisi yok
Hayatın güzüne iyi gelen.
Çakılı kayalar gibi yerinde durmaz hisler
Ufalanışını seyredersin de sonra hayallerinin
Üzülürsün
Çocuklar gibi.
Başını
Annenin göğsüne yasladığın gibi değildir taşlar
Hem yumuşak değil
Hem sıcak
Hiç değil.
Gözyaşlarını silen birini bile bulamazsın
An
Geçip gitmiştir de çoktan.
Kemale ermeyi de tüketmiştir zaman.
Ölüm çağrısıdır dem.
Pişmanlıklar
Karamsarlıklar...
Faydasız çırpınışların kar etmediğidir zemheriler
Ve
Yeniden başlar her seferinde
Yaşanmamış yaşanmışlıklar.