Ölüm çağırır
Duyarım sesini kara gecelerin
Kollarından koparıldığım o günden beri
Uzak şimdi kolların bana
Yakın olduğum kadar ölümün kollarına
Bir rüzgar alır götürür beni
Her seferinde biraz daha uzağına
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
1993 ten bu yana herşey gönlünüzce ve olumlu değişmiştir dilerim. Ölüm soğuk, acı ve ayrılık demek, kimseyi çağırmasın, vaktinden önce !
Birol Hepgüler.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta