Ölüm Büyük Nimettir Şiiri - Merve Demircan

Bir telaştır başlıyor, ondan bahis oldukça
Tüm tüylerin bir anda, oluyor diken, diken
Sana bir şey oluyor, güller dalda soldukça
Kalbine batmış gibi, onlardaki tüm diken.

Bir faninin göçmesi, anormal bir şey mi ki;
Verilince bir sala, atar sende bet beniz?
Hayat denen şu rüya, gerçekte her şey mi ki;
Her cenaze geçtikçe, niye dolar o geniz?

Mukim gibi davranmak, yakışır mı yolcuya?
Zorunluysa bir sefer, yolcu yolunda gerek.
Haydan gelen her kişi, dönecekse hep Hu’ya;
Elbette ki o kulun, valizi elinde gerek.

Ölüm büyük nimettir, şu cihandan bıkana
Cennet onu beklerken, niye dursun bu dar’da?
Elbet o bir nikmettir, uhra’sını yakana
Niye gitsin ukbaya, yanacaksa o narda?

Korkma mevtten ey nefsim, o sadece bir medar!
Zira seni o medar, vasıl eder kârına.
Madem bu tür yolculuk, her ölümlü serde var;
Memnun olmak dururken, sebep nedir zar’ına?

Yersiz vehmi bırak ta, hazırlık yap sefere!
Bin kat daha güzeldir, gideceğin yer arzdan.
Ahiret’e gitmekten, korksun yalnız kefere!
Yeter ki sen vazgeçme, emr-i haktan ve farzdan!

Merve Demircan
04.10.2013-İzmir