Ölüm böyle sevilir;
Bütün ağıtlardan uzak, sessiz.
Toprak kokusunu alıp giderken rüzgar,
Kimseye boyun eğmeden, tesellisiz.
Sırtını yağmura dayayıp
Çocuksu düşleri ayıklarken ay ışığından, sırılsıklam.
Ölüm böyle sevilir;
Sessiz
Tesellisiz
Sırılsıklam.
Yaşamı da böyle sevmiştik...
Kayıt Tarihi : 20.3.2003 00:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!