Ölüm Böyle Bir Şey Şiiri - Serap Tepedelen

Sustun anam/birdenbire kesilen sesin,
Nefesim oldu benim,
Oysa,yaşamanı ne çok istedim
Sustun/seninle birlikte her şey sustu,
Ölmek buydu işte/sessizliğin,gömülüverdi geçmişe
Konuşmanı ne çok istedim.
Yoruldun,biliyordum
Zaman durdu,sen durdun/ben umarsız
Elim kolum bağlı/ne edeceğimi bilemedim
Sen sustun,geride kalanlar sustu
Şaşkındık her birimiz
Yaşamanı ne çok istedik
Duymadın bile bizi
Son sözcüğümüz 'seni seviyoruz' oldu
Sen,olanca gücünle;
'Ben de sizi seviyorum'dedin ve...
Sustun.
Söylenecek başka söz kalmadı mı ki?
Neden sustun anam,
Niçin?
Niçin uykuya dalıverdin?
Uyudun belledim,oysa/uyku değilmiş gördüğüm
Ölüm böyle bir şey işte
Uyudun/uyanamadın
Yaşamak için tutunduğun dalı
Bırakıverdin.
Sevmek ne güzeldi oysa,yaşamak her nefesi seninle
Gülümsemek,yaşama bağlanmak ne güzeldi
Sense dönüşü olmayan o yolculuğu
Seçiverdin.
Ne çok istemiştim oysa/benim için
Benim içim bir nefes daha almanı
Yoruldun biliyordum/gerçeği kabullenmek zor.
Sense gerçeği,
Çok daha önceleri bize verdin.
Alıştıra alıştıra,yavaş yavaş
Ölüme gidiverdin.
Ölüm böyle bir şey işte
Uyudun/uyanamadın......

(17.05.2006,Bursa)

-09.05.2006'da yitirdiğim anamın anısına...-