Ölüm Bir Kuşun kanlı Kanadında

Sırtını dönüp hani rüzgara.
Soğuk bir sesle doldurup yelkenlerin,
Dikerek gözlerini bir deli dalgaya
“Kaşlarımın üstünden dökülen kana
ve sizlere inat. Ölmeyeceğim” diye
Haykırmış dedi diyenler.
Ama düşüp diz üstü.
Terini toprağa sildiğini gördü görenler.
Ve ardı sıra her zaman
İki eli böğründe kaldı.
Gözü yaşlı anne,
Elleri daim kınalı taze gelin.
Ne fayda gitti gidenler.
Saplanıvermiş işte.
Takılmış bir serseri kurşun düşüncelerine.
Paramparça olmuş hayalleri.
Her şey bir kuşun kanlı kanadında.
İşte bu civan merdin baharını örtenler
Ve onu karanlığa yolcu edenler.
Belki ölüm ve ihaneti
Bu kanlı kantlara gizlemişlerdi.