Ölüm Bir Karnaval Şiiri - Kadir Üçvet

................. Ölüm Bir Karnaval
Bir ırmak yatağında ruhlardık serili
karanlıkta yıkanan cesetlerin varisi…

Pislenmişlerdi dürtülerinden kirli bir rüyada,
Irmak olmuş akardı rengi karanın o havada
oysa temizlenmesiydi yaşam hani kir ve usun
ardamarları sezen panzehirini içerdik suyun
denizlere varmayan akarsunun bataklı kıyısında
beklerdik cılız ve yoksul gezinen tenhalarda
çamurdan kurtaracak ışıklar aranırdık
yıkayıp kötülüğü sökecek sırdı ölüm sularda.
Karanlık tesiri vardı yaşamanın içsel telaşında
ışık bekleyen güne hasret ormanlar arasında
ceylanlar gelsin isterlerdi su içmeye kıyısında
uluyuşu kırık tabaklar gibi yararsız ve korkutucu
ancak çakallar sıkılırdı en çok arızi o rüzgarda
insanlardık yuvarlanıp ipleri kopmuş makara
her fırtınada hareketlense de ıslak düşleri
bir sonrada kirli girdap olur geçmişe dair o nida
dalgası olmaz ırmağın heyecan yok şavka ve ışığa
ölüm öyle düzdür ki iki kere sokar seni aynı ırmağa…
…………
Umudun yası toprakta gizliydi adı saklı karanlık
suyun temizleyeceği günaha kefil çamurlu ırgatlardık…

Kıpırdatmak bile zordu hayatı suların baskısıyla,
Sudan çok ışık umardık kirli düşlerin yunağında
tezden çıkmalıydık arınmaya, terlerimiz de kirliydi orada
Günahlardan arınmak için nasıl ulaşırdık sunağa
Sokrates’in fısıltısı gelirdi karşılara eni konu
ama isterdik ki bir çekirge sürüsü taşısın onu
ırmağın dedikoducusu birikintiler beslerdi suçunu
baldıran zehrini taşırlardı vızıltılı sinsi uçuşlarında
bir bal gibi içerdik hisleri, bozuk düşlerimizi şifaya
bir ölüm şarkısı dinlerdik hırslı uykularımızı sarsacak
aynı nehirde yıkanan bir saadet arardık hanyaya
ruhlara iyi gelen kadim türkülerde lirleri çalmaya
melekler gelsin de üflesin küçük tarihlerimizin surunu
oracıkta verelim ırmakta yatan o sefil ve kirlinin ruhunu…

Bir ölüm çığlığı bestelesin de kuşlar üzerimizden
koro olup göklerde buluşalım ve tarihe uçurup kuşu
kirli bedenlerimizden kanatlanan gençlikteki çocuğu
silip de takvimlerde saklı yeşil düşlerdeki kuruyu
dürtülerinin kirinde boğulmuş yaşanmışlığa inat
ölümü bir karnaval gibi kutlayalım, yeniden ve bizzat
Ve şahlansın büyük bir hevenkte sunulu
doğmanın ve belki de bu defa aklanmanın yoksul umudu…

(kAD’r+)