Ölüm Bile Kalleş Olmuş Ana

Öfkem kadar cılız bu gece ay ışığı
Düşlediğim gibi gelmedi ölüm ana
Şaşırdım kaldım Tanrım
Olmuyor seni düşünmemek
Ummamak senden medet
Şimdi
Ölüm uykusunda yatarken yüreğim
Buzlu sular gibi
Baharı unutmuş gönlüm
Oldu olası sevmezdim geceleri
Ah anam
Karanlıktan korkar söylemezdim sana
Çıldırırdı içimin yamaç dağları
Sönmeyen bir ateş gibi yakardı beni
Gizli gizli ağlardım
Yarım kalmış eski anılarıma
Ben hiç çocukluğumu yaşamadım
Hiç bir zaman çocuk olup
çocukluğumda
Doya doya oynamadım
Şimdi
Sesiz sedasız gidiyorum ana
Hakkını helal et bana
Her gece içermiyim içmezdim.
Çekermiyim laneti çekmezdim.
Bulurmuydum kafayı.
Bulmazdım demiyorum ana...
Zararsızdı ümidim soğuk ve cılız
Ölüm kapımda kişnedi birden
Deli taylar gibi sabırsız
Yoruldum duruldum vuruldum ben ana
Kıraç toprağa kahreden tohumlar gibi
Neden düşman yıllardır dost bildiğim
Nasıl anlatsam bu akşamı sana
Ah Anam Ah Keşke
Bu akşam bu gece hiç yaşamamış olsaydı
Bir ana eli değseydi anlıma
Uzanı verseydin sende şöyle yanıma
Sarılsaydım sımsıkı çocuklar gibi
Ağlasaydım seninle bende doya doya
Ölümüm ilkbaharı buldu
Sen hep çiğdem zamanı gel mezarıma
İki damla yaş bırak giderken
Suya hasret toprak gibi muhtacım duana
Rahmetli yüksel ışıksoya yazılmış bu şiir