Ölüm bile iki kişilik değil

bırak rüzgarlara saçlarını
avucundan kaysın yağmurların
gözyaşın kirpiklerinde ihanet kurşunu
gamzeli bir kahpe gülüşe
vuruldum gün ortasında
beni ekmeğe aşa
birde hüzne ortak etme
ne olursun ne olursun dur gitme

sana dair biriktirdiklerim vardı
içtiğim cigara döktüğüm kül
yalancıktan da olsa bari gül
rengi belli değil ayrılığın
kimse ile ince bir hesabımız olmadı
ekmeğimizi bölüyordu bir muhannet
zemheri ayazı sürgüne düşmüş mavi gözlerim
bilmem kimlere ediyorsun emanet

biz hep ötekisi olduk türkülerin
bozuktu bam telimizin ayarı
kimsenin elinde değildi ipimiz
hep-yek geldi bize hayat
hokkabazın elinde zarlar
kan kızılcığı yüreğimi
bilmem ki kimler azarlar
oy yarim iki gözüm
buda sana son sözüm
ölüm bile iki kişilik değil.....