Ölüm bile gayri çoş gelir bana

Ölüm bile gayrı, coş gelir bana

Bir bende saklıdır yaşadıklarım
Bu yüzden görünen hoş gelir sana,
Başımın üstüne taşıdıklarım
İnan ki anlamsız boş gelir bana.

Kime güvenmeli! bilemedim ki!
Şöyle, keyfe keder gülemedim ki,
Yaşlar doldu taştı, silemedim ki
Pamuklu mendilim, taş gelir bana.

İçlenir dururum ah ede ede
Belki de bu yüzden hep vurdum dibe,
Tutuldum çaresiz, ince bir derde
Ölüm bile gayrı, coş gelir bana.

Gül çiçek kokulum, aklı kıt yârim!
Aç ta yüreğini bir bakıt yârim,
Olmadı, olmadı kan akıt yârim
Püsküllü bu bela, eş gelir bana.

Bunca yıl içime, bak ata ata
Debelenip durdum hep çıka bata,
Bundan böyle inan çizdiğim rota
Aydınlıkta olsa, loş gelir bana.

Yâr sana son sözüm, topla kafanı
Ah alırken sakın sürme sefanı,
Az kaldı yakındır hesap tufanı
Bu yüzden her mevsim kış gelir bana.

Yaşanan ne varsa düş gelir bana.

ALİ OSMAN ARSLAN