Ölüm Bile Ayıramaz Sevenleri

Sıradan bir gün batımında
Bir nisan ayında
Issız bir dağ başında
Çamurlu bir yolda
Yavaş yavaşta olsa
İlerlemek istediğim anda
Bir gürültü, bir patlama
Bozuyor tüm sessiziliği
Uyandırıyor beni
Yokediyor seni
Aklımın her köşesine
Nakşettiğim hayallerini
Kimdi ayıran yine bizi
Kimdi çalan yine hayallerimizi

Bu kesin arka lastikti
İsyan etmişti belki
Belki de iflas etmişti
Bir bu eksikti
Ne yapmalı ne etmeli
Çıkıp değiştirmeli
Bulmalı kirkoyu, istetmeyi
Elimden gelmese de
Denemeliyim değiştirmeyi
Ne gelirki zaten elimden
Seni sevmekten başka
Sana kavuşamamaktan,
Sana ulaşamamaktan başka

Bu yolculuk isyanımdı benim
Seni bulmaktı gayem
Yoksa ne işim olurdu benim
Şu dağ başında bilmem
Buralar çok ıssız çok sessiz
Bir ben böyle çaresiz
Bir de nisan yağmuru kesintisiz
Kimse ayıramaz bir daha bizi
Bulabilirsem seni
Diye sevinirken
Kendimi kandırırken
Bak şu lastiğin yaptığına
Ne güzel de dalmıştım sana
Motor kapağından yükselen serabına
Tam da kavuşmuştum sana

Bu ne sessizlik Allah’ım
Kimseyi yalnız koyma
Yolda koyma, dağ başlarında
Sen sevenleri ayırma
Ne bir gelen var, nede giden
Çok yalnızım üşüyorum
Sessizlikten ve
Sensizlikten ilk defa korkuyorum
Razıyım aç bir kurt bile olsa
Çıksın yeterki karşıma
Bir son versin şu yalnızlığıma
Güneşte batmak üzere
Yanmıyorum ölüp gideceğime
Bu ıssız yerlerde
Benim isyanım seni son kez
Göremeden, sensiz öleceğime

Nereye gider şu patika
Bir baksam mı acaba
Yaşasın!
Bak orada bir avcı kulübesi var
Terkedilmiş galiba
Bırakılmış yalnızlığa

Aman Allah’ım
Kimlere ait bu iskeletler,
Bu kemikler
Birbirine kenetlenip can vermişler
Ölüm bile ayıramaz sevenleri deyip
Ölüme birlikte mi gitmişler
Bu harabe kulübede
Koyun koyuna ölmüşler

Sevgili şair abicim, üstad,
Ümit Yaşar Oğuzcan,
Bunlar senin
‘Seninle ölmek istiyorum’
Şiirindeki karakterler değil mi?
Ne istedin, neydi derdin,
Niçin izin verdin,
Niçin kıydın bu sevenlere
‘Nefes almak hüner değil…
Seninle ölmek istiyorum’ diyorsun
Haklısın, ama aynı nefesi
Birlikte teneffüs etmekte
Büyük bir hüner değil mi?
Evet, ölüm bile ayıramaz belki sevenleri
Birlikte ölmekte güzel,
Ama birlikte yaşamak,
Paylaşmak aşkı, sevgiyi
Çok daha güzel değil mi?

Rotterdam,24.08.2002