Ölüm Bile Şiiri - Muzaffer Karabulut

Kapanınca gözlerim,
Kesilince soluğum,
Uzaklaşınca canım bedenimden,
Hani;
Yolun sonu ya,
Hani;
Yok oluş ya,
Hani;
Bitiş ya,
Sözün özü;
Ölüm ya...
Ölüm:
Can'ın bedeni terk edişiydi;
Göç edişti oysa.
Ölüm:
rüyadan,uykudan uyanıştı oysa.
Ölüm:
Farkı fark edebilmekti oysa.
Ve
Siz ağlarken gidişime,
Bense güleceğim arkanızdan.
Dünya aynı dünyaydı;
Hırslarımız,
İhtiraslarımız,
Yalanlarımız,
Maskelerimiz farklıydı sadece.
Ki uyuşamadık.anlaşamadık
Suç,
Karmaşa,
kaos,
Ayrışma,
Tenlerde,bedenlerde değil;düşüncelerde idi.
Bölünen.çoğalan hücreler gibi;
Ayrıştıkca ayrıştık,
Çatıştıkça çatıştık.
Ki
Ölüm bile akıllandırmadı bizi