Ölüm şimdi baş uçumda
Ölüm beynimin içinde
Hayat avuçlarımda
Sıkıyorum yumruğumu
Tırnaklarımın izi tenimde
Ölüm iki kaş aramda
Hayatım pamuk ipinde
Gözlerim uykuda
Ölüm beynimin içinde
Oysa yüreğim dimdik ayakta
Duyuyorum sizi görüyorum
Hapsolmuşum cam hücreye
Görünse de bedenim yatakta
Ölüm beynimin içinde
Yaşam yüreğimde
İki cihan arasında kaldım
Korkuyorum yorulmaktan
Her şeyi oluruna bırakmaktan
İki dala takılmışım
İki çift küçük göz tutmakta
Zifiri karanlık göçtü üzerime
Ölüm beynimde
Yaşam yüreğimde
Umut avucumun içinde
Yorgun uykularda bedenim
Takatim tükenmek üzere
Koyu katranlar ciğerimde
Nefesim çok derinde
Ölüm beynimin içinde
Kara ekmekler üzerimde
27/2/2010
Zehra AtasoyKayıt Tarihi : 27.4.2010 23:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bolu Üniversite hastanesinde ameliyathanenin önünde tanıştığım bir kadının Maden kazasından sonra beyin ölümü gerçekleşen eşini umutla beklemesinden etkilenerek yazdığım dizeler. İnşaAllah umutları boşa çıkmamıştır, eşi hayata ve iki yavrusuna geri dönmüştür.
Takatim tükenmek üzere
Koyu katranlar ciğerimde
Nefesim çok derinde
Ölüm beynimin içinde
Kara ekmekler üstümde
UMUTSUZLUĞUN TABLOSU KIRIK KÜSKÜN UMUTLAR ÇOK GÜZEL TAM PUAN KUTLARIM
Birgün mutlaka her insanın başına gelecek.
Kapıdan iyi geçmek için Kul hakkı yemeden yüzümüzdeki gülümsemeyi bırakmayalım.
TÜM YORUMLAR (4)