Ölüm beni teğet geçecek ; sendeyken yüreğim

Parçalanmış fotoğraflar gibi
Sessizce çalan bir ezgi
Eskiye dair hatıraları hatırlatıp durur.
Bir sessizlik çöker içime
Mühürlenir düşlerimin sesi
Dili kopar sanki gecenin
Bütün hasretleri , özlemleri yazan
Kalemimin mürekkebi tutuşmuş ,
Ana avrat Söveceğim dünya'ya ,
Ve mahçup bir edayla
Yüzüm kızarır küfürden .
Sonra utangaç bir mahcubiyetle
Yüreğine
Göğsünün tam ortasına
Sokulacağım .
Diri diri yanacagim
Pencere pervazında yanan mum gibi ,
Ve ölüm beni teğet geçecek
Sendeyken yüreğim.
Karanlık sokaklardan korkmuyorum artık
İnadına
Kör sokaklarda
Karanlık gölge gibi süzülüyorum .
Yalnızlığına dokunuyorum
Kör odalarda çaresizliğimle .
Acemi ve asi ruhumla
Yaşamı soluyorum
Derin karanlıklarda.
Kirlenmiş ağlayışlara yabancıyım ,
Boğazıma düğümlenen
Hıçkırıkların
Sessizliği ve küskünlüğü
Matemlerin
Kutsanmamış sadeliği,
Anlaşılmayan sevinçli gecelerin
Vefayla bakan gözlerin ,
Hepsi derin bir şiirin
Sıcak kucağında.
Gözlerimi kaçırdığım
Masum bir hayat,
Ve pusulasız bir hayatın
Çalınmış hayallerin
Gecenin günahına teslim oluşu,
Dudakların arasında utangaç sözcükler
Ve sonrası
Çılgın bir sevdanın
Dayanılmaz özlemi ile
Saklanarak
Hüzünlü ve mahçup
Ağlaması gibi.