Ölüm bir son dünyada
Geride kemiklerimiz ve biraz hatıra
Kalacak bizim adımıza
Hatırlanmak, iyi bilinmek gerek
Yaşarken koca dünyada
Doğruyu bulup paylaşmalı
Hiç ölüm yokmuş gibi hayatta
Sevmeli insan,
Kadir, kıymet bilmeli
Ani bir karar ile
Yüreğinden sevdiğini silmemeli
Ne de olsa ölüm pişmanlık yaratır
Dünyada kalan faniler için
Ahlar, vahlar başlar ardından
Pişmanlık duyar gönül gidenin ardından
Hangi feryat acıdır bir sevdanın ahından
Yaralanan gönüle var mıdır ilaç?
Bulunmuş mudur dermanı çaresizliğin?
Kim mani olabilir gelecek ölüme,
Kim kafa tutabilir, yazılmış kadere
Kim adını yazabilir silinmiş minbere
Çaresizliğe boyun eğip, vazgeçerken hayattan...
Mühür vurulmuş doğarken kalbime
Ölüm hep aklımın bir ucunda eşlik ederken
Ben hâlâ yaşamaya tutunuyorum
Ölüm beni sınarken...
Kayıt Tarihi : 17.7.2020 01:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Doğukan Özdemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/07/17/olum-beni-sinarken.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!