Ölüm Beni Bulana Kadar Şiiri - Mehmet Damar

Ninni gibi düştün gönlüme,
Uykum sen oldun,uyanışım sen
Her gece ismini sayıklayarak
Yatağımdan fırlayışımsın sen

An bile seni aklımdan çıkarayım desem
Göğsüm daralır,ince bir sızı iniverir yüreğime
Menzilin çorbası,urfanın isotu gibisin
Memleket gibi,acın bile tat verir bana

Ben gurbette şarkılar söylerdim kendime,
Belki de kendime bile hasret kalırdım
Şiirler yazardım yüreğime
Şiirlerime bile hasret kalırdım

Bütün mısralarım sana çıkıyor şimdi
İçimde tanımladığım bütün sevdalar sana çıkıyor
Sen benim gönlüme bugün değil,doğduğumda düşmüşsün gülüm
Ölüm beni bulana kadar,sen bende ölümsüzsün...