Ölüm Beni Anlamıştı... Şiiri - Mustafa Arpa

Nedir bu inilti? Nedir bu ağlayış?
Birkaç çişm-i giryan,birkaç haykırış...
Anlayamadım bu meyus ahvalimi,
Unutmuştum belkide ben kıyamet halimi.
Şöyle bir arar oldum,buldum; cancağız,efganlı anacığımı.
Dedim' ana! niye böyle ağlıyorsun yana yana? '
Allah Allah,sanki beni duymuyor,görmüyordu beni sanki,
Demiyordu ki bana ' oğulcum! bu halin nedir ki? '
Koştum sağa,o zulümkar gerçek için koştum sola,
Bir diyen yoktu ki ruhuma,'hayrola! zulmola! '
Açtılar meskenin önünde son bir defa görmek için,
Yeşile bürünmüş tabutu açtılar için için.
Allah'ım,Allah'ım...Aman Allah'ım,
Geldimi benim zaman Allah'ım,
Benmiydim bu yaman Allah'ım,
Böyle alev alev yanan Allah'ım...
Öldüğümü göremedim amma ölüm beni görmüştü,
Yeşil seccadeye bürünmüş tabutumun içindeyken...
Kaldırdılar bedenimi,götürdüler cesetimi.
Herzaman şükürsüz ayaklarımla geçerdim ya,
Şimdi omuzlarda geçiyorum mezarlığın yolunda.
Eyy benim çılgın kafam,eyy benim çağdaş kafam eyy...
Üzerinde oynuyordum,gülüyordum toprağın be heyyy...
Şimdi ise birkaç bezle inlemeye giriyorum,
Ölümünün cahiliyim,çekeceğim,biliyorum.
Öldüğümü anlamadım amma ölüm beni anlamıştı,
Yün düşeğe yattığımı sandığım,hayatsız,nemli topraklardayken.
İşte gidiyorlar,terkediyorlar beni,yar-i vefakarlar(!)
Hani dostluğunuz buraya kadarmıydı? Canınız beni toprağa adarmıydı?
Nekadar havasız,nekadar bunaltıcı Allah'ım.
Boğuluyorum,can veriyorum sanki yeniden,
Meğer can alıyormuşum,can giyiyormuşum bedenimden.
O an oldukça geç kalınmış bir söz geçiyor kalpsiz kalbimden...
'Nasıl yaşarsan öyle ölürsün,nasıl ölürsen öyle kalkarsın,
Nasıl kalkarsan öyle haşrolunursun'diye.
Öyle mi ya Rab,tekrar dirilmek böylemi ya Rab?
Öldüğümü bilemedim,amma ölüm beni bilmişti,
Kabus olarak gördüğüm böceklerle,çıyanlarla komşu olmuşken...
İşte karşımdalar...İki kafa,sualler safsafa.
Sözde okumuştum siyahkar bilimleri,bu hayırsızlık dolu dünyevi ilimleri.
Öğretmendim,doktordum,mühendistim yaa,
Şimdi iki kelime,bir cümle kuramıyorum vahh yaa...
Hadi cevap ver ey dilim,hadi alışlayın beni masum ellerim,
Günah dolu sözlerim,pişmanlıkla söylerim.
Öldüğümü sezemedim amma ölüm beni sezmişti,
Dokunmuştu bana ölüm,hayatımın en çağdaş,
ölümünün en cahil zamanındayken...

(27.11.1998)