Ölüm Başlığı Şiiri - Meryem Beyazal

Biraz sonra tutuklanacağım belki de,
Biraz sonra.
Sevmenin hesabını vermek üzre
Karanlık gecelere,
Boşlukta sallanacak kafatasım,
Boşlukta i´dâm edilmiş düşüncelerimle.

Tükeneceğim! Herşey tükenecek benimle!
Ölüm kadar gerçek, Ölümsüz gerçeğimle!
Ebcedi bozulmuş huruf-i dille
Yüreğimi yıkadım karlı dağlar dibinde.
Karlı dağlar düşecek, Ben düşeceğim!
Nilgüni hülyalarla, Firüze aydınlıklar elimde.
Gündüze ait duygularım bitecek.
Önce ellerim,
Sonra yüreğim ellerimde, Tükeneceğim!

Bu savaş ta bitecek, Ben biteceğim!
Sevmek çok eski bir masalmış.
Şimdi kin var, nefret var.
Kardelen bekleyişleri yitirdim ufuklarda,
Karanfil yerinde plastik yeşillik.
Ben süsen arasam da fundalıklarda.
Yüzümü oyuyor hantal estetir.

Sapan eskimiş çocuk oyunlarında
Gün yitik, güneş yitik.
Kadime inat, kadîm bir sevda, hantal ve bi perva,
İlk dokunduğum kalem bile yarın adına,
Savaşan çocuklarla oyulmuş.

Kimse dinlemiyor türkülerimi,
Kimse avutmuyor ney kederimi,
Andelip nağmeler eskimiş çoktan,
Akardsuz bir keman vuruyor beni.

Bu savaş kimsesiz,
Bu savaş sessiz,
Bu savaş içimde kopan sessizlik!
Ufukta bir deli, herşey toz duman,
Yarın bir yanımda yiten kahraman.
Acının veznini dokuyan zamân,
Ölüm başlığıyla büker belimi.
Ben sevda mağlubu titrer dizlerim,
Bu savaş ta biter ben de biterim.