Ölüm aşşağıda hayat yukarıda

İnsanı öldüren kalp atışlarının sessizliğe gömülmesi değilde, içindeki çığlıklarının duyulmamasıdır, ölüm bir insana bir kere gelir fakat provasını onlarca kez yaptırır.
Ölmek bilinen üzere toprak altına girmek değil, artık hayattan bişey alamamakdır insanlardan bir parça sevgi bulamamaktır. Tebessüm yüz kaslarının harekete geçmesi değildir, kalbe dokunan bir parça huzurdur. Acı çekmek her insana yakışmaz, çünkü kimisi kaldıramaz, acı çekmek onu belli etmeden, ağlayan kahkahaları dışarıya vurmaktır.
Mesele keşke kahkahalar olsaydı gülücükler saçardı her yanım, atılan her kahkaha gerçek olsaydı, hüzün diyarı olmazdı dünyalarım. Benim ütopyam hüzün diyarı, kana bulanmış kahkahaların mekanı. Şimdi inziva vakti, hayatın aldıklarını geri isteme, içime damlayan kan çeşmesini söküp atma vakti. Şimdi sıra sessiz olma vakti içimde büyüyen çığlıklara inat sükunet saati.