Ölüm Arabaya Binmişti Şiiri - İsmet Can

Yarıştı her yolu
Uzun bir parkur hayat
Her istikamete döner direksiyonu
Hayatı da kırılır
Yanlışa kırıldığında

Bir kızın tenine dokunur gibi okşadı
Arabasını yarışçı
Haz verdi, soğuk kaportası
İçini gıcıklarken
Ölümün rengine boyanmıştı yüzeyi
Ve sabırsızlıkla açtı, kapısını arabanın
Kuş tüyü kadar yumuşaktı
Deri koltuğu
İnce bilekleri tutar gibi kavradı
Direksiyon simidini
Arka kapı aralıktı; farkında değilken
Ve ölüm, arabaya binmişti
O sırada

Yol belliydi
İstikamette
Tetikte bekliyordu; ayak
Gaz pedalına basmak için
Kaskına mola verdi; yarışçı
Öyle emretmişti
Arka koltukça oturan
Şeytan

Ve ileri atıldı; at misali dörtnala
Şuursuzca araba