Ölüm, ansız... Şiiri - Kenan Faik

Seslerin sükutundayım
Zalim bir düşünceye varır yollar
Gecesiz
Ve istemsiz.
Çağrısız koşuşturmalar yorar
Yüreğimi.
Bir sis kaplar diplerimi
Köklerimi
Boşaltıp bataklığa
Yitik benliğimi.
Boş çukurlara sarar dumanlar
İslerini.
Oysa
Bilmezsin sen!
Tuzak tuzak çektiğimden de öte
Acılar.
Kapansız patikalar yok.
Andığın
Ya da sandığın
Gibi değil
Ölüm.
Değil
Vaktin bir parçası bile değil.

Ansız
Zamansız...
Bir kaptırmışlığın ötesinde
Ve
Amansız.
Yorgun bir göz kırpışın
Yanında hemen.
Belki
Yenik düştüğün bir zamandan arsız
Belki
Viran bir terkedilmişlik gibi
Çatısız.
Yine de
Bir yetim gibi
Arkasız
Bahtsız.
Ölüm
Belki andığın gibi değil
Ama abartısız
Ama ayrımsız.
Yani
Yaşam gibi
Ben gibi
Sen gibi
Sıradan
Mübalağasız.