Ölüm Anı (Mutlu An) Şiiri - Kerim Baydak

Ö L Ü M A N I
(Mutlu an)

Dalmış gidiyor uzaklara gözleri,
O kadar derin, bir o kadar da büyük.
Nedametleri, yakarışları anlatır gibi.
Şekilden şekle giriyor, girift yüz hatları.
Sürekli bakınıyor etrafına, birini bekler gibi.
Dudakları sürekli kıpırdanıp duruyor,
Birini bekler gibi, bir şey söylemek ister gibi.
Yapışmış yere vücudu, toprakla birleşir gibi.
Pes etmiyor gibi yüreği inip inip kalkıyor,
Aslan pençesinde kıvranan bir av gibi.
Ellerini kaldırıyor havaya, bakınarak etrafına...
Sakın beni bırakmayın, tutun ellerimi der gibi.
Ve can havliyle ve son bir kez dudakları kıpırdayıp...
Allahu ekber tekbir sesiyle ağzından dökülüyor sözler.
Kelime-i şahadet ile teslim olup kavuşuyor rabbine.

2005-Adıyaman