Ölüm Anı Şiiri - Meral Meri

Bu kahrolası birbiri içine karışmış devingenlik yansıması
Kulaklarımı yok etme aşamasındaydı,
Genede
Bağışlanamazdı bağnazlığım
Ve kötü seslerde beni reddediyordu
Övünebilirmiydim bu sessizliğimin ortasında?
Hayır tabiki övünemezdim
En azından bir maori yada aborjin değildim
Yani savaşmıyordum en azından dünya ile değil
Kan yada ona benzer şeylerde istemiyordum
Evet ortada bir savaş olma durumu aşikardı
Ama bu benim içselliğimin sanat atölyesinde idi
Bir gece öncesini düşündüğümde
Hiç bir şey yerli yerinde değildi
Meşaleler artık meydanlarda beni ısıtmaya yetmiyordu
En azından avunabilirdim
Sokakta yarı çıplak ve aç birini ısıtıyor olmalıydı
Tanrım, lanetliyorum tüm dünyayı
Yine o meşhur bağnazlığımla lanetliyorum
Kahrolası bedenimi,ruhumu ve gelişi güzel yaşantımı..
Az sonra sessizlik hakim olacaktı
İçselliğimin sanat atölyesinde
Biraz sessizlik lütfen!
Kalabalık fazla heycanlı olmalıydı
Sanki alışkın değillermişcesine
Meraklı,heycanlı gözler her yerden çıkıyordu
Söndürün şu kahrolası iç yangınımı artık,
Kimliksizliğimide örtün bir muşamba ile
Gazete istemez,her gün yeterince okudum
Ölüm ölüm,daima ölüm yazıyordu sür manşetler de..

02/06/12/