Kapat hücrelerimi hayata kangren oldu bak bütün huzurum
Seze meyince seni yörüngemde. Açılmıyor görünmeyen ufkum
Gölgelerin demini alır alçalırken gecemin üzerine güneş
Dokunma karanlığıma o karanlık ki sessizliğime düğümlü kardeş
Kırılır pencerelerde gözlerimin ışığı ve hep aynı sessiz uçurum
Düşen omuzlarımı batığa sürükleyen fener gibi nasıl bir durum
Rafa kaldırayım dedikçe şahlanıyor kayalıklara duygularım
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta