Ölüm Aldatması Şiiri - Mustafa Turay

Uzaktan, çok uzaktan lütfedilir ölüm…
Neredesin omurgamı kıran hüzünlü kasaturam
Çatırdar kafatasım ve her çatırtı bir acıya tüner
Ellerimi tutuşturup ruhumda yaktığım çocuk parkı
Gitme ruhum, gitme çocukluğum ne olur gitme!
Ne olur hayatıma ölümü kuma getirme!
Elimde değil küt küt çarpan bu kalbin
delice düşünen peltek bir et parçasına dönüşmesi
Sürekli cinnetimi röntgenleyen sarsılışın
ve ağlayışımın tütsülenmiş kırılışları
elimde değil, ellerime giyotin mi indi?

Söyleyin ulan bu mu yaşamak!
Bir istiridyenin içinden işitilen haykırışlarım
artık ölüyorum diye bağırışım, bundan böyle
aşkı aşılayamazsınız fidan gövdeme!

O zavallı bakışlarınız, acıyarak başınızı
öne eğdiğiniz o müthiş sürgün!
Üzülme canım Ahmed Arif
senin de dediğin gibi: Ben kolay ölmem!