Ömrün ilk adımlarında
Lalezârda zannederdik sevdalarımızı.
Üstümüze sindiğinde ölümün hüznü
Mabedimize döndürürdük yüreğimizi.
Alaca karanlıkta beklerken şafağı
Dünyamız mabedimiz, mabedimiz yüreğimizdi.
Islak gözlerimizden akan yaşlar
Neden, ne için anlamlandıramazdık.
Karanlıktan sıyrılmaya uğraşırken hayat debdebesinde
Arzular beklentilere, beklentiler umutsuzluklara dönüşürdü.
Ruhumuzun el değmemiş köşelerinde saklı
Adı kara, ruhu kara, özü kara bir ölümdü hazırlandığımız...
Not: Bugün kaybettiğimiz sevgili meslektaşım adına...)
Kezban ÖzcanKayıt Tarihi : 27.5.2006 22:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kezban Özcan](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/05/27/olum-adin-kara.jpg)
Turhan Toy
TÜM YORUMLAR (2)