Ölüm acısı. Şiiri - Hidayet Doğan Osmanoğlu

Ol Can hulkuma geldiği zaman,
Azrail görünür sana ey insan,
Ruhun bedenden ayrılırken can,
Ne kadar acıdır ölüm acısı.

Çekilir ruhun bedenden yukarı,
Canın yanar su istersin devamlı,
Doruğa ulaşır ölüm sancısı,
Ne kadar acıdır ölüm acısı.

Yayılır bedene türlü acılar,
Garip insan Haktan yardım arzular,
Azrail bir anda seni karşılar,
Ne kadar acıdır ölüm acısı.

Gamlanır dert tasa artar şiddeti,
Karşındadır Azrailin çehresi,
Ya cehennem ya da cennet bahçesi,
Ne kadar acıdır ölüm acısı.

Tam çıkarken ruh cesetten dışarı,
Ölür nefsin zillet olur durağı,
Bir müjde beklersin Haktan devamlı,
Ne kadar acıdır ölüm acısı.

İlahi bir ses gelir sonra Haktan,
Sevin der Allahın uykudan uyan,
Cennettir ya cehennem evin insan,
Ne kadar acıdır ölüm acısı.

Erersin felaha ya da helake,
Kararsızdır kalbin başlar telaşe,
Ne kadar kaçsan da boştur nafile,
Ne kadar acıdır ölüm acısı.

Dünyadan ümitler kesilir anda,
Hüdayi der Rabbim koymasın darda,
Habibin Üstadım olsun yanımda,
Ne kadar acıdır ölüm acısı.

25.12.2019//KIRIKKALE