Ölüm Şiiri - Ertan Kargıtuğ

Karanlıktayım
Rüzgarın söylediklerini anlıyorum artık
Ağaçların kökleri inliyor
Mezartaşları derin derin düşünüyor
Nicelerinin gözlerinde hasret gözyaşları
Damladıkça yere
Yer gök inliyor
Yer gök dinliyor
Ruhlar sanki gezinmiyor artık
Yumruklarımı sıkamıyorum
Ağlayamıyorum
Gülemiyorum
Bir merdiven, bir ışık, bir yol arıyorum
Rabbin nuruna
Başımın tacı, kaderimin yazarı
Hasretimin yoluna
Bu alemden kopuyorum
Benliğim yolunu özlüyor
Bilmiyorum
Varlığın bana neler fısıldıyor

Karanlıktayım
Şimdi geriye kalan
Senin sevgin, benim sevgim
Sevgiler diyarına hoşgeldin
Diye seslen bana
Canımın cananı Rabbim