Ölüm Şiiri - Mehmet Ali Çıbıklı

Bir gün aniden karşıma çıkarsan,
Görmemezlikten gel beni, tanıma.
Daha gencim, dünyama doyamadım,
Çağırmadan, sakın gelme, yanıma.

Yaşamak çok güzel bak, ümit dolu,
Yarınlar kollarını açmış bana.
'Gel 'diyorlar, 'beni yaşa' diyorlar,
Sensiz olmak, ümit verir insana.

Adın bile ürpertiyor içimi,
Soğuk duş almış gibi oluyorum.
Neden sanki sen çıkarsın sonunda,
Düşündükçe seni, kahroluyorum.

Ben seni hiç sevmedim, sevemedim,
Seni düşündükçe geçiyor ömrüm.
İstemiyorum gelme bana sakın,
Gelirsen, önceden haber ver, ölüm! ..

Bildiğinden vazgeçmezsin, gelirsin,
Ölüm! ...'Gel' desem de, 'gelme' desem de.
Çaresiz sonunda görüşeceğiz,
Seninle ikimiz, son nefesimde.