Ölümün getirdikleri de
bu dünyadan götürdükleri de o tahtanın altında.
O tahtayı da örttüğümüz de bir parça toprakla;
altında kalan: sararmış, buruşmuş bir beden,
aşkla öpülmüş, okşanmış bir ten
ve bir zamanlar sarıp sarmaladığında,
içindekine kendini cennette hissettiren o güçsüz kollar…
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta