Bir dünya taşıyorum
Hep sen.....
Elleri ğözü
Dudağı sen
Çırpınışları ölümlerin
O dünyada
Ölüm yokmuş oralarda
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Ölüm! Adın 'kalleş' olsun!
Çünkü;
Ne bakıyor 'yaşına'....
Ne de 'yarım' kalmışına...
Ama... başka bir adı daha var... Ölümün... bende...
Karanlık!
O karanlık da... yüreğimi üşüten... hatta ve hatta donduran... ölümün aynası sanki...
Çaresizliklerimi... bir ömür... diz boyu yaşatan...
Ve... en kötüsü de ne biliyor musun... Sevgili Metin...
Sonunun... yalnızlık olması...
İşte o an... tek çare... tek sığınılacak liman... Rabbimiz kalıyor bize...
Hani derler ya... 'ham koruk, pekmez olmaz' diye...
İşte bu acılarla pişirip ham yüreklerimizi... yavaş yavaş kendini koyuyor yerine...
Ne güzel değil mi... ne de güzel anlatıyor kendini...
“Bilmedin mi, göklerin ve yerin hükümranlığı Allah’ındır.”
“O, dilediğine azap eder.”
“Dilediğini de bağışlar.”
“Allah, her şeye kadirdir.”
Rabbim her daim yanında... günün Gülşen olsun inşaAllah...
O güzel yüreğine... her daim...
Selam ve sevgilerimle...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta