Ölüm -5 Şiiri - Cahit Karaç

Ölüm

O, yıllarca esaret altında kaldığı bedenden kurtulup,
Sonu belli olmayan sonsuzluk ülkesine açılan pencereden bir kaçıştır.
Herkesin bedeni kapıdan girerken görünür.
Ruhu kuş misali açık kalan pencereden uçup gider.
Onu ne seven biri, ne de sevmeyen biri tutabilir.
Ona nereye gidiyorsun diye soran bile olmaz.
Onun için artık ne güneş doğar, ne sabah olur.
Ne gün batar, akşam olur.
Ne bahçe de bir gül açar, ne bir bülbül öter.
Ne de pencere önüne konan ekmek kırıntılarını yemek için kumrular konup kalkar.
Artık gittiğin yeni evinde ne eş, ne bir çocuk var.
Gelirlerse bayramdan bayrama belki görüp duyarsın.
Ondan gayrısını bekleme artık, her şey nafile, her şey gelip, geçici içi boş şeymiş.
Meğer ölüm ayrılıktan başka bir şey değilmiş.

25.01.2016
Cahit KARAÇ