Ne çare ölüm unutturuyor sevdiklerimizi
üçü yedisi derken alıp götürüyor
takvime konulmuş günleri
bir sabah acısı ile uyanırken
yokluğunu avunduruyor diğer bir sabah
odanın içindeki endamlı bir genç kız gibi
bir yer kalıyor ondan geriye -yalnızca-
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Unutmak öldürmektir demiştim oysa.Unutulanda ölenmiş öyle mi?
Unutuyor muyuz gerçekten düşümün ablası?Alışmanın ötesine geçebiliyor muyuz?
Burada olmayan şiirlerin kadar güzel,her dem ol!!
' Evet ölüm unutturuyor o çok sevdiklerimizi, geride
uzun acılar kalıyor.
Sizi tebrik ediyorum.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta