Ölüm Şiiri - Mahmut Çatak

Kimse görmez, saklanamaz
Dil dökmez , zaman harcamaz
Bazen uzun sürmez
Yarım kalırsa acısına dayanılmaz
Öyle gaddar
Öyle acımasız ki ölüm
Bazen şen bir kahkahanın
Tam ortasında yada sonunda
Bazen çok sevdiğinin eli elinde
Kapanır gözlerin
Kafan kalır onun kolunda
Gece gibi çöker üstüne
Bazen mutlu düşünde
Bazen sevgilinin sıcak koynunda
Öyle sessiz
Öyle habersiz ki ölüm
Tam hasretim bitti dersin
Mutluluğuna doğru gidersin
Senden habersiz gelir sana
Bazen bir otobüs koltuğunda
Bazen yaklaşır arkandan
Bir araba tamponunda
Öyle hızlı
Öyle kalleş ki ölüm
Bazen yaşamak için yediğin
Ekmeğin arasında
Can versin diye içtiğin suyun
Bir damlasında
Kurtuluşun yok zaten
Yemesen de , içmesen de
Saksı düşer kafana
Issız yolun ortasında
Öyle ansız
Öyle zamansız ki ölüm
Bazen hedefi olmayan
Bir kurşunun ucunda
Bazen her şey bitti dersin
Sen verirsin sana zehri
İlaç dolu kendi avucunda
Kısa süreler ertelense de
Mutlaka gelir
Sana verilen sürenin sonunda
Sen gibi sana yakın
Ben gibi sana öyle uzak ki ölüm