Ölüm Şiiri - Yorumlar

Uykusuz Geçen 48 Saati Doldurmak Üzereyim.Devlet Hastanesi'nin Çocuk Bölümündeyiz.Uykusuna Varamadığım Yatak Camın Hemen Yanıbaşında Öylece Bana Bakıyor.Dışarda da Felaket Bir Yağmur Var.Sel Seli Götürüyo.Elimde Dünden Kalma Burçak Çerezcioğlu' nun Kendi Hayatını Anlattığı Mavi Saçlı Kız Adlı Romanı Var.Bitirmeme de Az Kaldı ya.Ölümle Yaşam Arasındaki O İnce Çizgide Sıkışmış Bir Hayat.O Kadar Güzel Anlatmış ki O Kısacık Zamanı Elimden Bir Türlü Düşmedi.Sabah Ezanı Okunmak Üzere.İşte Romanla Beraber Bir Hayat da Bitti.Tam Bu Esnada Bir Ananın Feryadıyla Uyandı Herkes.Yavrusunu Kaybetmek Üzereydi.Doktorlar,Hemşireler Hepsi Bir Yandan Koşuşturmaktaydı.Ortalık Mahşer Yerine Döndü O An.Oh... Çok Şükür Kurtardılar Yavrucağı.İşte O An Hiç Düşünmediğim Birşey Geldi Aklıma ÖLÜM...
Ölüm Bana Göre Yok Olduğunu Düşündüğün O Daracık Kapıdan Var Olarak Çıkmak Gibi Ve En Kavurucu Sıcaklarda Bile Tüğleri Ürpertecek Kadar da Soğuk Bişey...
En Derin İç Çekişlerimde,O Kuytu Gecelerde Düşünmüşümdür Hep Babamın,Anamın Ve Sevdiklerimin Ölümünü.İşte O Zaman Bir Tarafımın Eksildiğini Hissederdim...Bu Defa Farklı Birşey Geldi Aklıma Kendi Ölümüm...Yokluğumda Uzaktan Yakınlarımın Neler Yaptıklarını İzledim.Ölümümün Hiçbirşey Değiştirmediğini Gördüm Ve Yakınlarıma Hiçbirşey Hissettirmediğini...
Meğer Ne Kadar Sıradan Biriymişim,Ne Kadar da Sıradan Yaşamışım Hayatımı.Ölümümdeki Herşey Sağlığımdaki Gibiydi.Hiçbirşey Değişmemişti Oysa..Hayat Yaşayanlara Devam Ediyordu.Devam Etmeyen Tek Şey Vardı O Da Benim Hayatımdı...Televizyonlarda Diziler,Sinemalar Aynı Hızla Gösterime Giriyor,Fatih Babam Daha Bir İçli Okuyordu Şiirlerini...Yaşayanlar Her Gördüğü Ölümle Daha Sıkı Bağlanıyordu Yaşama...
Sonra Bir An Durup Kendi Cenazemi Düşündüm.Annemin Senelerce Üzerimde Ne Kadar da Güzel Duracağını Düşünüp İç Çektiği,Bazen de Gözyaşlarını Yağmur Tanesi Gibi Akıttığı,Bembeyaz Gelinlik Var Tabutumun Üstünde.Kaç Kişi Gelir ki Cenazeme Diye Sorgularken Beynimi,'Yaşarken Yanında Olmayanlar,Ölümünde Neden Burda Olsunlar 'Diye Bir Ses Geldi Uzaklardan....
Sesler Gelmeye Başladı Saf Saf,Hep Bir Ağızdan'Rahmetli Bek İyiydi.Başkalarının Mutluluğuydu O nu Mutlu Eden.Tek Bir Sözü Vardı Hayattayken,Hep Söylediği; 'Karşımdaki İnsanı Birdaha Göremezsem,Ya Son Saniyelerimizse Yaşadığımız'İşte Ondan Kalp Kıramazdı...Sonra Yine Bir Ses 'Öldüde Kurtuldu Taşıyamadığı Hayattan'Diye...
Gerçek mi,Yalan mı Anlayamadığım Gözyaşları Dökülüyor Ardımdan.Fazla Uzun Sürmüyor Tabikii...