Son vapurun düdüğü ölüme çağırıyor sanki beni
Ağlama gözyaşların karışmasın toza toprağa; kirlenmesin
Ölüm zaten bana bir gemiden çok yakın
Üzülme yüzün kızarmasın, allar düşmesin yanaklarına
Bırak saçların önüne düşsün yanakların renginde...
Sen! O öpülesi dudakların sahibi,
Hayatımdan geçmiş en ılık rüzgarım
İstesem tekrar esermisin pişmanlığıma, tekrar ısıtırmısın yüreğimi...
Tekrar, belki... boşver biz umutsuzca kavrulmaya mahkum değilmiyiz zatem
Boğaza hayran.....
Kayıt Tarihi : 22.1.2001 01:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!