Ölüm -11 Şiiri - Hasan Hüseyin Beydil

ÖLÜM -11

ölüm bir tutkudur ruhumuzda.
oysa yaşama isteği her hücremizde bedenimizi sarmıştır.
acılar, ağrılar korkularımızdandır
ve yaşama isteği hepsine rağmen baskın gelir.
şimdi satranç oynama zamanı Stefan Zweig.
korkular en diplerimizden, köklerimizdendir,
korkma korkulardan, besler bizi.
yaşama isteği ise iki seçenekten biriydi
oysa orayı yakalayamadın farkındaysan.
ölümsüzdük öncesinde
şartlar neslimizi ancak bu şekilde yürütmemizi sağlıyordu.
sonrasında rahata erince,
ortam cıvıl cıvıl, rengarenk olunca adeta aldandık
ve ölümsüzlüğü bırakıp,
üremeyle neslimizi devam ettirmeye başladık
ve yaşama isteğimiz
acılılara, ağrılara rağmen nesiller boyu varlığını sürdürse de
ölümsüz değildik artık.
ölüm tutku olmazdı aşk olmasaydı.
ölümü besleyen aşkın ışığı, suyu, havasıydı.
zalimdin, zalımdın, geldiğin ilk günde sarıp sarmalayıp
aşkınla ölümsüzlüğü bir kenara attırıp
yaşama sevincine sarılıp
üremeye karar vermesine sebep olduğunda.
yıllar sonra meğerse doğum kontrolü hapları başucundaymış da
haberi olmamış safın.
gitti mi elde ölümsüzlük,
bitti mi üreme,
el var sıfır
yaşama sevinci "hadi ölme de yaşa" Stefan Zweig demediğini
ve bizden önce gittiğini.
şimdi "şah mat" deme sırası celladının elindeydi
ve burnunun dibine kadar gelip,
otoban tabelalarının fotoğrafıyla
ölüm emrini eline tutuşturmuştu.

Hasan Hüseyin Beydil
26.12.2019